Wirtualne Muzeum Wojny w Wietnamie

North American OV-10A "Bronco"

english version

Miniatura odsyła do pełnowymiarowego obrazu

OV-10A
OV-10A
OV-10A
OV-10A
OV-10A
OV-10A
OV-10A
OV-10A

Stare zdjęcia (z poprzedniej aktualizacji) można obejrzeć tutaj

Historia rozwoju konstrukcji

W roku 1963 armia, marynarka wojenna i lotnictwo wojskowe USA ogłosiły specyfikację nowego samolotu, o nazwie "LARA" (Light Armed Reconnaissance Aircraft - lekki uzbrojony samolot zwiadowczy). Koncepcję takiego samolotu zapoczątkowali emerytowani lotnicy Marines K.P. Rice i H. Beckett, których pomysł polegał na stworzeniu niewielkiego samolotu zdolnego do operacji razem z wojskami lądowymi, używającego dróg jako lądowisk, a także tego samego paliwa i tej samej amunicji co wojska lądowe. Do konkursu na nowy samolot zgłoszono 11 propozycji, zwyciężył North American (poźniej Rockwell) NA-300, później przyjęty do uzbrojenia USA jako OV-10 i nazwany "Bronco". Pierwszy lot tego samolotu miał miejsce 16 lipca 1965. Niestety wymaganie przez amerykański Departament Obrony rozpiętości skrzydeł 40 stóp i wysokie masy startowe uniemożliwiły zastosowanie samolotów takie, jak wymyślone przez jego twórców, ale i tak możliwości OV-10 skutecznie wypełniały lukę pomiędzy odrzutowcami i śmigłowcami.

OV-10 wykonywał misje obserwacyjne, wysuniętej kontroli powietrznej (FAC), eskorty śmigłowców, uzbrojonego zwiadu, naprowadzania artyleryjskiego, a także transportowe (samolot ma niewielką łądownię za kabiną pilotów) i szturmowe na małą skalę. Prototypowy stawiacz zasłony dymnej, wypróbowywany w Wietnamie tak się spodobał, że jednostka która go testowała nie chciała go zwrócić przez kilka miesięcy.

Główni użytkownicy OV-10 to US Marines i USAF. Niewielką ilość używała w Wietnamie także US Navy. USAF ogranicza użycie OV-10 do misji zwiadowczych i wysuniętej kontroli powietrznej (FAC), Marines i Navy stosują go bardziej ofensywnie. Wielu lotników latających na OV-10 uważa że możliwości tego samolotu nie były w pełni wykorzystywane ze względów politycznych, takich jak spory kompetencyjne pomiędzy USAF a armią i Marines a także przywiązanie planistów do samolotów odrzutowych, które OV-10 mógł częściowo zastąpić. Samolot OV-10 pozostał w służbie w USA do połowy lat dziewięćdziesiątych.

opis budowy modelu

Parametry techniczne samolotu OV-10A

Długość: 12 670 mm
Wysokość: 4 620 mm
Rozpiętość: 12 190 mm
Masa własna: 3 161 kg
Maksymalna masa startowa: 6 563 kg
Napęd: Dwa silniki turbośmigłowe Garrett-AiResearch, T76-G-10 (lewy) i T76-G-12 (prawy), po 533 kW każdy
Uzbrojenie: Cztery karabiny maszynowe M60C kalibru 7,62mm; Dodatkowo 7 węzłów podwieszeń o łącznym udźwigu 1663 kg z możliwością przenoszenia bomb, pocisków rakietowych i zasobników z uzbrojeniem strzeleckim
Zasięg: 367 km
Prędkość maksymalna: 452 km/h
Załoga: 2 ludzi

Bibliografia:

http://www.militaryfactory.com/aircraft/detail.asp?aircraft_id=147

http://www2.hurlburt.af.mil/library/factsheets/factsheet.asp?id=3437

http://en.wikipedia.org/wiki/OV-10_Bronco

---

strona główna